بازی مهمترین بخش زندگی کودکان است. کودکان از طریق بازی افکارشان را بازگو می کنند و در طول بازی توانایی حل مشکلات خود را پیدا می کنند و به وسیله آن می توانند اعتماد به نفس و روحیه استقلال طلبی را در خود پرورش دهند از طریق بازی با محیط اطراف خود تعامل برقرار می کنند.
بازی درمانی کودکان یکی از روش‌های روان درمانی است که علاوه بر درمان مشکلات اضطرابی و اختلالات روانی، به افزایش سازگاری و توانمندی‌های کودکان نیز کمک می‌کند. در واقع درمانگران با استفاده از بازی درمانی به رفتارها، عواطف و احساسات درونی کودکان پی برده و برای رشد و تربیت سالم به والدین کمک می‌کنند. این روش به صورت فردی و گروهی توسط متخصصان و روانشناسان انجام می‌شود. همچنین والدین نیز می‌توانند بازی درمانی را در خانه اجرا کنند و از بازی‌های مختلف در جهت ارتقای توانمندی‌های جسمی، ذهنی و ارتباطی فرزندشان بهره ببرند. با این حال باید توجه داشته باشید که استفاده از این روش توسط مشاوران کودک به مراتب اثرگذاری بیشتری خواهد داشت.
در ظاهر به نظر می رسد که بازی درمانی فقط در مورد سرگرمی با اسباب بازی است. با این حال ، تحقیقات نشان می دهد بازی درمانی در درمان انواع مشکلات روان و اختلالات رفتاری موثر است. از آن جا که کودکان توانایی انتقال مفاهیم را ندارند از طریق بازی درمانی می‌توان به رفتارهای ناسالم و احساسات درونی کودک پی برد. بدین صورت با تشخیص زودهنگام درمان موثرتر خواهد بود.
بازی می تواند راهی عملی برای کودکان باشد تا بتوانند روی موضوعاتی که برای آنها ناراحت کننده است کار کنند. آنها می توانند صحنه ها را بازی کنند ، به مشکلات خاصی بپردازند ، یا شخصیت هایی خلق کنند که احساسات خود را با آنها به اشتراک می گذارند.
کودک در دنیای خود از خیالات زیادی استفاده میکند و درک صحیحی از میزان قدرت خود ندارد. زمانی که در بازیهای ساختار یافته متخصصین قرار می‌گیرد؛ می‌تواند ذره ذره تخمین مناسب‌تری از توانایی‌های خود کسب کند.
انسان نیازمند پذیرش احترام از سمت دیگران است؛ همانطور که کودکان رشد می‌کنند این نیازمندی‌ها به نسبت عزت نفس تغییر می‌کند. کودک در بازی‌ها می‌تواند با کسب پیروزی به اعتماد به نفس بیشتر و در نتیجه استقلال بیشتری دست یابد.
حضور در بازی، درک نوبت، فراگیری مهارت حل مساله و... به اجتماعی شدن کودک و درک ارتباط مابین بازی کودک کمک می‌کند. در حالی که تمرین‌ها و نظریه‌های مختلفی در بازی درمانی استفاده می‌شود، موضوع اصلی در همه انواع آن تجربه‌ها، احساسات و میل‌هاست.
کودکان بیش از هر زمان دیگری برای پرورش خلاقیت آماده هستند. درمانگر برای اینکه بتوانند این ویژگی را در آن‌ها رشد دهند از بازی‌های نمادی استفاده می‌کند. در جریان این بازی‌ها از کودک خواسته می‌شود که با تخیلات خود یک موقعیت خاص را شرح دهد یا به کمک اشیای ساده و کاردستی‌های بسیار آسان مواردی نظیر هواپیما و ماشین را تجسم کرده یا بسازد. همچنین استفاده از انواع فعالیت‌های هنری در جریان بازی‌ها نظیر نقاشی، خمیر بازی، شن بازی و ... نیز می‌توانند در پرورش خلاقیت نقش بسیار مؤثری داشته باشند.
اثرات مثبت بازی بر روی کودکان موارد زیر را دربرمی‌گیرد:
قبول مسئولیت بیش‌تر در برخی رفتارهای خود
ارتقای مهارت‌های مربوط به حل مسئله
همدلی و احترام به دیگران
احترام به خود و عزت نفس
کاهش اضطراب
یادگیری بیان کامل احساسات
تجربه‌ی احساس‌های مختلف
افزایش مهارت‌های اجتماعی
افزایش رابطه با اعضای خانواده
بهبود گفتار کودک
اصلاح برخی ناهنجاری‌های حرکتی از راه همراهی کودک با هم‌سالان
همه‌ی افراد در هر سنی می‌توانند از فواید درمانی «بازی درمانی» استفاده کنند. اما بهترین سن برای انجام بازی درمانی ۳ تا ۱۲ سالگی است. متخصصان در موارد زیر استفاده از بازی درمانی را توصیه می‌کنند:
1. تاخیر در رشد
2. اختلال‎های یادگیری (ADHD، خوانش پریشی، نوشتارپریشی و. . . )
3. رفتارهای نامناسب در مدرسه. مانند گوشه‌گیری
4. افت تحصیلی
5. رفتارهای پرخاشگرانه
6. مشکلات خانوادگی، مانند جدایی پدر و مادر و یا از دست دادن یکی از اعضای خانواده
7. حوادث طبیعی ناگوار
8. سوء استفاده‌ی جنسی و یا خشونت خانوادگی
9. بی توجهی از سوی اعضای خانواده و دیگران
10. اختلا‌ل‌های اضطرابی
11. افسردگی12. اختلال در غذا خوردن و توالت رفتن
13. ابتلا به اختلال‌های طیف اوتیسم