آرون تمکین بک ( ۱۸ ژوئیه ۱۹۲۱ - ۱ نوامبر ۲۰۲۱) روانپزشک آمریکایی از خانواده ی روسی مهاجر به آمریکا بود.یکی از عواملی علاقمندی بک در حوزه ی افسردگی و تبدیل به یکی از نظریه‌پردازان بزرگ افسردگی، این بود که مادر وی به خاطر از دست دادن دو کودک خردسال خود، از افسردگی مزمن رنج می‌برده است.
به عقیده ی بک (1976) افسردگی بالینی را می توان نوعی اختلال مرضی تعریف کرد که شامل تغییراتی در پنج حوزه ی رفتاری عمده می شود. علائم مرضی این تغییرات ممکن است همه یا هریک از تظاهرات زیر را در برگیرد:
1- عواطف منفی: معمولاً شامل غم، ناشادی، احساس گناه با فراوانی کمتر، حساسیت ، بی حوصلگی و عواطف و احساسات منفی دیگر.
2- شناخت های منفی: معمولاً شامل برداشت از خود یا خویشتن پنداری منفی، بدبینی و نظری نومیدانه در مورد محیط اطراف.
3- انگیزش منفی: مشتمل بر فقدان یا از دست دادن علاقه به فعالیت هایی که فرد معمولاً آنها را ترجیح می داده و نیز افکار خودکشی.
4- تغییرات رفتاری: که معمولاً شامل کاهش در نرخ انجام کارها و فعالیت های رفتاری عادی فرد است.
5-تغییرات نباتی: که معمولاً شامل بی خوابی، کاهش اشتها و از دست دادن علاقه به فعالیت های جنسی می باشد
بک در طول فعالیت‌های بالینی خود خطاهای شناختی افراد افسرده را طبقه بندی کرد که از جمله آن‌ها می‌توان به استنباط دلبخواهی و تعمیم افراطی اشاره کرد.. آرون بک بر این باور بود که افسردگی به علت گرایش به تفسیر منفی رویدادهای روزانه بروز می‌یابد. او معتقد است که فرد افسرده کوچک‌ترین مشکلات را بزرگ‌نمایی می‌کند و از آن‌ها فاجعه می‌سازد. مطالعات بک و همکارانش بیانگر اثربخشی رفتاردرمانی شناختی در طیف وسیعی از بیماری‌های روانی مانند افسردگی، اختلال دو قطبی، اختلالات خوردن، سوءمصرف مواد مخدر، اختلالات اضطرابی و اختلالات شخصیتی مورد تائید واقع شده است. برخی از آخرین اقدامات بک تمرکز بر کاربرد شناخت درمانی برای افراد مبتلا به اسکیزوفرنی، اختلال شخصیت مرزی و بیمارانی است که برای خودکشی اقدام کرده‌اند.