فرسودگی شغلی در تمام حرفه ها در بالاترین حد خود قرار دارد و این فشارها در میان کارکنان مراقبت های بهداشتی در سطح بالاتری قرار دارد به این دلیل که آنها بیشتر از کارمندان دیگر تحت عوامل استرس زا قرار گرفته اند.
با نزدیک شدن به سومین سال شیوع همه گیری در جهان این لرزش ها پایدار و نامحدود شده اند و خطر فرسودگی شغلی همگان را افزایش میدهند. هر فردی که در معرض شرایط استرس زای مزمن قرار بگیرد ممکن است فرسودگی شغلی را تجربه کند. فرسودگی شغلی یک سندروم ناشی از استرس در محل کاراست که به طور موفقیت آمیزی مدیریت نشده است و با سه بعد مشخص میشود :
احساس کاهش انرژی ، داشتن احساس منفی و بدبینی نسبت به شغل که با کاهش کارایی فرد ارتباط مستقیم دارد.
تقریبا از هر 5 کارمند در آمریکا 3 نفر دچار اثرات منفی ناشی از کار ، عدم تلاش در محل کار و خستگی عاطفی و فیزیکی شدند. البته قابل ذکراست که برخی مشاغل نسبت به سایرین در برابر فرسودگی شغلی حساس تر هستند. معلمان و کارکنان مراقبت های بهداشتی به طور منحصر به فردی در معرض فرسودگی شغلی هستند ، همانطور که قبل از همه گیری نیز چنین بود . اقدامات دولت ها برای کاهش استرس در محل کار باید در اولویت باشد . با افزایش تقاضا برای کار ، سازمان ها باید به حفظ تعادل سازمان تمرکز کنند. تحقیقاتی نشان داد که برخی شرکت ها به دنبال راه های جدید برای اطمینان از رفاه کارکنان ، افزایش زمان مرخصی و مراقبت از کودکان افراد شاغل هستند .
باید افزود که فرسودگی شغلی و استرس همچنان در مراکز مراقبت های بهداشتی و بیمارستان ها در بالاترین سطح خودش قرار دارد .
دکتر لایتر امیدوار است که مدیران و کارفرمایان در محل کار پاسخگوی نیازهای کارکنان باشند . ایشان افزود : کارفرمایان میتوانند تمایل به فرسودگی شغلی را کاهش دهند اما سخت گیری های فراوان فقط باعث تشدید این فرسودگی در محل کار میشود.