اختلال بیش فعالی و کم توجهی که شایع ترین اختلالات عصبی- رفتاری در دوران کودکی است معمولاً برای اولین بار در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود و اغلب تا بزرگسالی ادامه می‌یابد.این اختلال بیشتر در پسران اتفاق می افتد تا در دختران و اغلب همراه با دیگر بیماری های عصبی و روانی بروز پیدا می کند.
این اختالل دارای سه زیر نوع بی توجه، بیش فعال/ تکانشی و نوع مرکب است. نوع بی توجه دارای علائمی نظیر عدم توجه کافی به جزئیات فعالیتهای تحصیلی، عدم توانایی در حفظ توجه بر فعالیتهای مربوط به بازیها، عدم توانمندی در گوش دادن، نیم هکاره رها کردن تکالیف، ناتوانی در سازماندهی تکالیف وفعالیتها، گم کردن اشیا و حواسپرتی در اثر محرکات بیرونی. نوع بیش فعالی نیز دارای علائمی است نظیر بی قراری حین نشستن، ترک کردن صندلی در کلاس، دائم در جست وخیز و حرکت بودن، ناتوانی در اشتغال بی سر و صدا به فعالیتهای تفریحی و حرافی است.
روشهای مختلفی جهت کاهش رفتارهای بیش فعالانه و تکانشی کودکان دارای اختلال کم توجهی و بیش فعالی و در نتیجه آن افزایش عملکردهای به هنجارشان نظیر عملکرد تحصیلی به کار گرفته شده است که از جمله آن میتوان به درمان فراشناختی ؛ آموزش شناختی، آموزش روان نمایشگری ،درمان نوروفیدبک ؛ آموزش برنامه عصب روانشناختی خانواده محور و بازی درمانی اشاره کرد. از نقـاط ضـعف درمـان هـایی مثـل نوروفیدبک و دارودرمانی میتوان به موقتی بودن بهبودي و همچنین عدم ارائه ابزارهاي یـادگیري رفتاري و تنظیم هیجان در این کودکان است که میتواند با قطع درمـان شـاهد عـود علائـم باشـد.
دو روش موثر در درمان این اختلال بازی درمانی و شن درمانیست.
بازي و بازی درمانی از زمره ي روشهایی است که نتایجی مفید وقابل توجهی را ارائـه نمـوده و بـه شیوه اي مثبت به رفتارهاي هیجانی و تکانشی تعادل میبخشد.بازي درمانی براي کودکان از جمله مداخله هایی می باشد کـه بـا همکـاري بـالاي کودکـان همـراه است، همچنین میتوان به تنوع و توانایی درمانگر براي ارائه هدفها و روشهاي مختلـف در ایـن شیوه براي کودکان اشاره نمود، ماهیت گروهی آن باعث شده است ایـن شـیوه بـا هـر هـدفی کـه انجام گیرد، بهبود روابط اجتماعی و مهارتهـاي برقـراري روابـط را دربرگیـرد، منتهـا اسـتفاده از بازي درمانی در کودکان داراي اختلال نقص توجه و بیش فعالی گاهی به تنهایی نمیتواند کارساز باشد و درکنار آن استفاده از دارودرمانی و حتی خانواده درمانی ضـروري مـی باشـد.
روش دیگر شن بازی است کودک از طریق شن بازی درمانی قادر میشود احساسهای درونی خود را به نمایش بگذارد که ناشی از تنشها، ناکامیها، پرخاشگریها، ترسها و سردرگمی های اوست. به این ترتیب کودک از یک سو با این احساسات روبهرو شد و از سوی دیگر، شیوۀ کنترل آنها را آموخت و قادر شد تمایلات پرخاشگرایانۀ خود را بشناسد. در این فرایند، کودک با راهنمایی درمانگر مهارتهای برقراری روابط سالم صمیمانه را با دیگران آموخت و آنها را تمرین کرد. بر این اساس،شن بازی درمانی به کودکان اجازه داد تا تمایلات تکانشگرانۀ خود را برای تسهیل رفتارهای مناسب تر و اجتماعی تر کنترل کنند.
فعالیت‌های دیگری نیز وجوددارد که راه‌های خوبی برای مصرف انرژی در کودکان مبتلا به ADHD است و به آن‌ها کمک‌می‌کند تا از تفاوت نورولوژیک خود استفاده‌کرده و از همسالان خود که شرایط نورولوژیک عادی دارند، در این فعالیت، بهتر باشند. مانند شنا که نیاز به دارو را در این کودکان کاهش می‌دهد،هنرهای رزمی،مدیتیشن و یوگا که باعث تقویت کنترل تمرکز می‌شود،موسیقی و رقص ،طبیعت‌گردی که باعث میشود دامنه‌ی تمرکز کودکان بیش‌فعال بعد از بودن در طبیعت، افزایش یابد و در نهایت هنرهای دستی.