خشم احساسی است که مشخصه آن تضاد با کسی یا چیزی است که احساس می‌کنید عمدا کار اشتباهی انجام داده است. عصبانیت می تواند چیز خوبی باشد.برای مثال می تواند راهی برای ابراز احساسات منفی به شما بدهد یا به شما انگیزه دهد تا راه حلی برای مشکلات پیدا کنید. اما عصبانیت بیش از حد می تواند مشکلاتی ایجاد کند. افزایش فشار خون و سایر تغییرات فیزیکی مرتبط با عصبانیت، درست فکر کردن را دشوار می کند و به سلامت جسمی و روانی شما آسیب می رساند.
آنچه شما می توانید انجام دهید:
کمک گرفتن و کنترل خشم قبل از اینکه شما را کنترل کند. چگونه یک روانشناس می تواند به شما در مدیریت خشم کمک کند. اگر عصبانیت به یک مشکل تبدیل شده است، یک روانشناس می تواند کمک کند. درباره سه استراتژی اساسی که روانشناسان برای کمک به بیماران برای کنترل خشم استفاده می کنند، بیشتر بدانید.چگونه یک روانشناس می تواند به شما در مدیریت خشم کمک کند: درمان می تواند به شما راهبردهای آسانی برای کنترل خلق و خوی خود بیاموزد.
اکثر مردم حداقل چند بار در هفته عصبانی می شوند. روانشناسان می گویند که این کاملا طبیعی است. چیزی که طبیعی نیست، عصبانیت شدیدی است که بیشتر از آن عصبانیت مختصری که اغلب ما گاهی اوقات احساس می کنیم، اتفاق می افتد و بیشتر طول می کشد. سایر علائم هشدار دهنده عبارتند از پرخاشگری فیزیکی، پاسخ های تند و زننده و مشکلات در روابط، شغل یا سلامتی به دلیل خلق و خوی شما.
روانشناسان از سه راهبرد اساسی برای درمان خشم استفاده می کنند:
1. آرامش: روانشناسان بیماران را با تکنیکی به نام "آرامش پیشرونده" آموزش می دهند تا زمانی که بتوانند به سادگی با فکر کردن یک کلمه یا تصویر خاص استراحت کنند. روانشناسان سپس از بیماران می خواهند که یک یا دو دقیقه را به شدت در مورد موقعیتی که آنها را بیش از حد عصبانی می کند فکر کنند، مثلاً سایر رانندگان خیلی آهسته حرکت می کنند. سپس روانشناسان به بیماران کمک می کنند تا آرام شوند. روانشناسان و بیماران این سکانس را بارها و بارها تمرین می کنند. پس از حدود هشت جلسه، بیماران معمولاً می توانند به تنهایی استراحت کنند.
2. درمان شناختی: اغلب طرز فکر مردم هنگام عصبانیت، شرایط را بدتر می کند. به عنوان مثال، وقتی راننده دیگری راه شما را می بندد، ممکن است فکر کنید: «ای احمق! همه سعی می کنند امروز من دیر برسم!»
در شناخت درمانی، روانشناسان به بیماران کمک می کنند تا راه های جایگزینی برای تفکر و واکنش به خشم پیدا کنند. به عنوان مثال ، به جای این که درباره راننده دیگر افکار بدی در نظر بگیرید ، می توانید به جای آن فکر کنید: "اوه! این یک تصادف بود که منتظر اتفاق افتادن بود.»
3. توسعه مهارت: یادگیری رفتارهای جدید نیز می تواند کمک کننده باشد. به عنوان مثال، والدین ممکن است نیاز داشته باشند راه های بهتری برای برقراری ارتباط با فرزندان خود بیابند. رانندگان عصبانی ممکن است از یادگیری مهارت های رانندگی ایمن سود ببرند.
به گفته محققان، به نظر می رسد ترکیب هر سه رویکرد بهترین نتیجه را دارد.